Ulica Szpitalna

Nazwa ulicy nawiązuje do szpitala jednego z najstarszych w Polsce. Ufundował go około 1292 roku wraz z kościołem pod wezwaniem Ducha Świętego i klasztorem Zgromadzenia Kanoników Regularnych Świętego Ducha de Saxia (Duchaków) kasztelan krakowski Żegota herbu Topór. Duchacy opiekowali się chorymi, porzuconymi dziećmi, sierotami oraz ubogimi do 1814 roku. Od 1819 roku budynki szpitalne zostały przekazane Siostrom Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo – Szarytkom, które pozostały w nim jako pielęgniarki do 1963 roku. Szpital na Starym Mieście funkcjonował do przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XX wieku.