Adam Bień

Urodzony w rodzinie chłopskiej, rozpoczął swą edukację od jednoklasowej szkoły języka rosyjskiego w Ossali, do której chodził tylko przez zimę a następnie przygotowywał się indywidualnie do egzaminu wstępnego rosyjskiego Progimnazjum w Sandomierzu. Uczniem tej szkoły został w roku 1911 gdzie ukończył trzy klasy. Po rocznej przerwie spowodowanej wybuchem I wojny światowej wstąpił, jesienią 1915 roku do czwartej klasy w polskim gimnazjum utworzonym już pod zaborem austryjackim. Zdał maturę w czerwcu 1920 r.      

W lipcu tegoż roku wstąpił jako ochotnik do wojska i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, po powrocie z frontu, jesienią 1920 roku, zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Poznańskiego, skąd po pierwszym semestrze przeniósł się na Uniwersytet Warszawski, który ukończył w 1925 roku, uzyskując tytuł magistra prawa. Pracę zawodową rozpoczął w marcu 1926 jako aplikant sądowy. Aplikację sędziowską i podjął pracę jako sędzia grodzki w Grójcu i w Warszawie. Był również wiceprzewodniczącym Sądu Pracy w Warszawie, następnie sędzią X Wydziału Cywilnego Sądu Okręgowego.   

W Gimnazjum sandomierskim pod opieką wielkiego wychowawcy młodzieży, Aleksandra Patkowskiego, działał Samorząd Uczniowski, którego Adam Bień był aktywnym członkiem. Udzielał się także w kole historyczno-literackim, które organizowało widowiska teatralne, obchody uroczystości narodowych, dożynki, koncerty, dyskusje literackie. Z kolegami pochodzącymi ze wsi organizował na terenie powiatu sandomierskiego koła młodzieży wiejskiej, które prowadziły okolicznościową działalność społeczno-oświatową, kulturalną i polityczną. Wierny środowisku, z którego wyszedł, należał do czołowych organizatorów postępowej i popularnej w okresie międzywojennym organizacji Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej „Wici”. W czerwcu 1928 roku, na założycielskim zjeździe tej organizacji, której był współtwórcą, wygłosił autorski referat programowy "Demokracja w wychowaniu młodego człowieka w wolnym kraju". 

W latach 1929-1931 pełnił funkcję prezesa "Wici". Jednocześnie w latach 1924-1939 był jednym z czołowych działaczy Związku Teatrów Ludowych. Współpracował w dziedzinie ruchu amatorskiego teatrów ludowych z Jędrzejem Cierniakiem. Wspólnie opracowali i wydali książkę pt. "Teatry ludowe w Polsce".    

Na podstawie art. 19, ust.2 14 ustawy z dnia 8 marca, Rada Miasta Sandomierz zebrana na posiedzeniu w dniu 10 listopada 1994 roku wyrażająca swe uznanie i szacunek za życie spędzone w służbie Rzeczypospolitej Polskiej nadaje Panu Adamowi Bieniowi Ministra Rządu Polskiego Państwa Podziemnego tytuł Honorowym Obywatelem Miasta Sandomierza.

Uchwała Rady Miasta Sandomierza nr VI / 32 / 94 z dnia 10.11.1994 r.